ยารักษาโรค การรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้าม ในอิสลาม

ยารักษาโรค การรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้าม ในอิสลาม

[PDF]

ที่มา ค้นหาจาก google

ยารักษาโรค

5.1 ความหมาย

5.2 การรักษาโรคด้วยสิ่งที่ต้องห้าม

5.3 การรักษาโรคในปัจจุบัน

5.1 ความหมาย

ยารักษาโรค หมายถึง สิ่งที่สามารถรักษาคนป่วยโดยการดื่มถ้าเป็นของเหลวหรือ

กลืนหรือรับประทานถ้าเป็นสิ่งที่ใช้รับประทานได้ และทั้งหมดนี้บางครั้งมาจากพืชหรือผลไม้

และบางครั้งมาจากสัตว์หรือของเหลวที่อนุญาตให้รับประทาน และอื่นๆ ที่ใช้รักษาโรค

ยารักษาโรคที่อนุญาต

ยาที่อนุญาตให้รักษาโรคโดยไม่มีความเห็นที่แตกต่างคือสิ่งที่เป็นที่อนุญาตที่มาจาก

พืช สัตว์ น้ำ หรือของเหลวอื่นๆ ที่อนุญาต แต่ที่มีความเห็นที่แตกต่างคือการอนุญาตใช้สิ่งที่

หะรอมจากอาหารหรือเครื่องดื่มมารักษาโรค

5.2 การรักษาโรคด้วยสิ่งที่ต้องห้าม

สิ่งที่ต้องห้ามในที่นี้หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีหลักฐานจากชะรออในการห้ามถึงแม้ว่า

จะเป็นอาหาร เครื่องดื่ม เครื่องแต่งกายหรือเครื่องใช้ สำหรับนักกฎหมายอิสลามพวกเขามี

ความเห็นที่แตกต่างเกี่ยวกับการรักษาโรคด้วยสิ่งที่ต้องห้ามจากนะญิส ซากสัตว์ เนื้อสุกร และ

-------------------------------

สิ่งที่ต้องห้ามอื่นๆ พวกเขาส่วนหนึ่งมีความเห็นว่า ห้ามรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้าม โดยนับว่า

สิ่งที่ชะรออห้ามนั้นไม่สมความที่จะเป็นยาที่อนุญาตให้รักษาโรค อีกส่วนหนึ่งมีความเห็นว่า

อนุญาตรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้ามและพวกเขาเห็นว่าสมควรที่จะเป็นยารักษาโรค และอีกส่วน

หนึ่งได้ให้รายละเอียดในเรื่องนี้

ความเห็นแรกห้ามรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้าม

อุลามาอฺที่เห็นด้วยกับความเห็นนี้ได้กล่าวว่า สิ่งที่ต้องห้ามในอิสลามไม่สมควรที่จะ

เป็นยารักษาโรคเพราะจะหมายความว่าอัลลอฮฺได้ทรงให้หายจากโรคด้วยสิ่งที่พระองค์ทรง

ห้าม ในหนังสือ ( فتاوى شيخ الاسلام ابن تيمية ) ได้ตอบคำถามเกี่ยวกับการรักษาโรคด้วย

เคาะมัร เนื้อสุกร และสิ่งที่ต้องห้ามอื่นๆ อนุญาตให้รักษาเพราะความจำเป็นหรือไม่อนุญาต?

ท่านอิบนุ ตัยมิยยะฮ์ ตอบว่า ไม่อนุญาตรักษาโรคด้วยสิ่งต้องห้าม1 และลูกศิษฐของท่านคือ

อิบนุล กอยยิม ก็ได้ตอบเช่นนี้ให้หนังสือ ( 2(زاد المعاد และท่าน อิบนุล อะรอบีย์ อุลามาอ์

มาลีกีย์ก็ได้ตอบว่าไม่อนุญาตให้รักษาโรคด้วยเคาะมัรเด็ดขาด และไม่อนุญาตรักษาด้วยสุกร3

หลักฐานของกลุ่มนี้

อุลามาอที่เห็นด้วยกับความเห็นนี้ได้ยึดหะดีษนบีที่ได้ห้ามรักษาโรคด้วยสิ่งที่หะรอม

เป็นหลักฐาน และหะดีษส่วนหนึ่งได้ห้ามอย่างชัดเจนจากการรักษาโรคด้วยเคาะมัร เช่น

ا- ان طارق بن سويد الجعفى سأل النبي (ص) عن الخمر فنهاه او كره ان يصنعها

فقال: انما اصنها للدواء، فقال (ص) انه ليس بدواء ولكنه داء. رواه مسلم

ความว่า:

แท้จริงฏอริกบินสุไวดอัลญูอฟีย์ได้ถามท่านนบีเกี่ยวกับเคาะมัรดังนั้นท่านนบีจึง

ได้ห้ามมันหรือท่านไม่ชอบให้ผลิตเคาะมัรท่านฏอริกกล่าวว่าฉันได้ผลิตมันเพื่อเป็นยา

1 อิบนุ ตัยมิยะฮ์ 1 : 270

2 อิบนุล กอยิม 3 : 114

3 อิบนุล อะอรอบีย์ อะฮฺกามุล กุรอาน 1988, เบรูด ดารุลกุตุบ อัลอิลมิยะฮ์ 1 : 59

------------------------------------------------------------------

ท่านนบีกล่าวว่ามันไม่ใช่ยาแต่มันเป็นโรค1

บันทึกโดยมุสลิม

ب- عن ابي الدرداء قال : قال رسول الله (ص) : ان الله نزل الداء والدواء، وجعل

لكل داء دواء فتداووا، ولا تتداووا بحرام. اخرجه ابوداود

ความว่า:

รายงานจากอะบีอัลดัรดาอฺกล่าวว่าท่านรสูลกล่าวว่าแท้จริงอัลลอฮฺได้ประทานโรค

และยาและพระองค์ได้สร้างยาสำหรับโรคทุกชนิดดังนั้นพวกท่านจงรักษาและพวกท่านอย่า

รักษาด้วยสิ่งที่หะรอม2 บันทึก

โดยอะบูดาวูด

ج- عن ابي هريرة رضي الله عنه قال : ﻧﻬى رسول الله (ص) عن الدواء الخبيث.

رواه ابو داود

ความว่า:

รายงานจากอะบีฮุรอยเราะฮฺกล่าวว่าท่านรสูลได้ห้ามจากยาที่ไม่ดี3

บันทึกโดยอะบูดาวูด

د- قال عبد الله بن مسعود : ان الله لم يجعل شفاء كم فيما حرم عليكم. رواه

البخاري

ความว่า:

ท่านอับดุลเลาะบินมัสอูดกล่าวว่าแท้จริงอัลลอฮฺไม่ทรงสร้างให้พวกท่านหายจาก

โรคด้วยสิ่งที่พระองค์ทรงห้ามพวกท่านบันทึก4

โดยบุคอรีย์

1 อันนะวาวีย์ 13 : 152

2 อัสสิญิสตานีย์ อัลอัซดีย์, สุนันอะบีดาวูด เบรูด ดารุลกุตุบ อัลอิลมิยะฮ์ 10 : 357

3 อัสสิญิสตานีย์ อัลอัซดีย์ 10 : 353

4 เชากานีย์, 8 : 203

--------------------------------------------

ที่ชัดเจนก็คือคำพูดนี้ท่านอิบนุมัสอูดได้ยินจากท่านรสุล และท่านไม่ได้พูดออกมาด้วย

ความเห็นของท่านเอง

ความเห็นที่สองอนุญาต

อุลามาอฺในมัซฮับซอฮิรีย์ ได้มีความเห็นว่าอนุญาตให้รักษาโรคด้วยสิ่งที่หะรอม ส่วน

หนึ่งก็คืออนุญาตให้รักษาโรคด้วยเคาะมัรถ้าหากผู้ป่วยนั้นจำเป็นต้องใช้และรักษาด้วยเคาะมัร

ท่านอิบนุฮัซมิน ได้กล่าวว่าผู้ใดที่ถูกบังคับให้ดื่มเคาะมัรหรือมีความจำเป็นเพราะหิวหรือเพื่อ

รักษาโรคหรืออาหารติดคอก็อนุญาตให้ดื่มเคาะมัร หรือไม่รู้ว่ามันเป็นเคาะมัรและไม่

จำเป็นต้องลงโทษฮัดแก่พวกเขา1

ท่านอิบนุฮัซมินได้มีความเห็นว่า บรรดาหะดีษที่ยึดโดยความเห็นแรกนั้นส่วนหนึ่งเป็น

หะดีษฎออีฟ และอีกส่วนหนึ่งท่านมีความเห็นว่าสิ่งที่หะรอมเช่นเคาะมัรนี้ในตอนที่มีความ

จำเป็นในการักษาโรคก็เป็นสิ่งที่อนุญาตและหะลาลและไม่เข้าในสิ่งที่ไม่ดี และไม่เรียกว่ายาที่

ไม่ดี/สกปรกและไม่เป็นสิ่งที่หะรอมและไม่เรียกว่ายาที่หะรอมที่ต้องห้ามในการรักษาโรค

ท่านอิบนุ ฮัซมินได้ยึดเป็นหลักฐานในความเห็นของท่านคือ คำตรัสของอัลลอฮฺที่ว่า

وقد فصل لكم ما حرم عليكم الاما اضطررتم اليه. الانعام: 119

ความว่า:

และแท้จริงพระองค์ได้ทรงแยกแยะไว้ให้พวกเจ้า (ได้รู้แจ้งแล้ว) ถึงสิ่งที่ทรงบัญญัติ

ห้ามแก่พวกเจ้ายกเว้นสัตว์ที่พวกเจ้าได้รับความเดือดร้อน (ความจำเป็น) จนต้องบริโภค

มัน

และท่านได้ยึดจากการที่ท่านนบีได้อนุญาตให้คนในกลุ่ม ( غرينة) ดื่มน้ำปัสสาวะของ

อูฐเพื่อรักษาโรค2

ความเห็นที่สามต้องดูรายละเอียด

1 อิบนุ อัซมิน 1 : 268

2 อิบนุ ฮัซบิน 1 : 168

----------------------------------------------------------------------

1. มัซฮับชาฟิอีย์

สำหรับอุลามาอฺในมัซฮับชาฟิอีย์มีความเห็นว่าอนุญาตให้รักษาโรคด้วยนะญิสและสิ่งที่

หะรอมทั้งหลายนอกจากเคาะมัร นี่เป็นความเห็นของอุลามาอฺส่วนมากจากพวกเขา ส่วนคุมัร

พวกเขามีความเห็นว่าอนุญาตให้ดื่มในตอนที่อาหารติดที่คอ แต่ในการรักษาโรคอุลามาอฺ

ส่วนมากจากพวกเขามีความเห็นว่าไม่อนุญาต นี่คือความเห็นที่ถูกต้องของพวกเขา แต่อุลา

มาอฺอีกส่วนหนึ่งจากพวกเขามีความเห็นว่าอนุญาตให้รักษาโรคด้วยเคาะมัร1

2. อุลามาอในมัซฮับฮะนาฟีย์

สำหรับอุลามาอในมัซฮับฮะนาฟีย์ พวกเขามีหลายความเห็นเกี่ยวกับการรักษาโรคด้วย

สิ่งที่ หะรอม พวกเขาส่วนหนึ่งได้ห้ามรักษาโรคด้วยสิ่งที่หะรอม และอีกส่วนหนึ่งอนุญาต

โดยมีเงื่อนไข เงื่อนไขของการอนุญาตส่วนหนึ่งคือ มั่นใจว่าโรคนี้จะหายด้วยสิ่งที่หะรอมนี้

ความเห็นที่ถูกคัดเลือก

ท่านอับดุลการีมไซดานได้เลือกความเห็นของอุลามาอซอฮิริยะฮ์และเป็นความเห็น

ของนักกฎหมายอิสลามในมัซฮับฮะนาฟีย์ส่วนมากและเป็นความเห็นของอิมามอัลไอนิย์จากอุ

ลามาอฮะนาฟีย์หลังจากที่ท่านได้โต้แย้งหลักฐานของกลุ่มที่ไม่อนุญาต สำหรับหลักฐานของ

ความเห็นที่เราเลือกนี้คือหลักฐานที่ท่านอิบนุฮัซมินและท่านอัลไอนีได้ยกมาที่มีความชัดเจน

และหนักแน่นและเราจะไม่นำหลักฐานมาเพิ่มเติม นอกจากจะเน้นสิ่งที่พวกเขาได้กล่าวถึง

คือ การอนุญาตนั้นมีเงื่อนไขว่า ไม่มียาอื่นที่หะลาลที่จะได้มาแทนที่ยาที่หะรอม และหมอที่

จะบอกว่ายานี้จำเป็นสำหรับผู้ป่วยนั้นจะต้องเป็นหมอที่ไว้วางใจได้และมีความสามารถ ( (كفؤ

แต่ปัญหาก็คือหมอที่บอกถึงความจำเป็นของยาที่หะรอมนั้นจะต้องเป็นมุสลิมหรือไม่ ?

คำตอบก็คือ จำเป็นต้องเป็นมุสลิมถ้ามี แต่ถ้าหากไม่มีหมอมุสลิมที่เชี่ยวชาญ ที่มีก็

คือหมอที่ไม่ใช่มุสลิมที่เชี่ยวชาญและเราคิดว่าเขาบอกความจริง ดังนั้น คำพูดของเขาที่บอก

ว่าไม่มียาอื่นนอกจากยาที่หะรอมในกฎหมายอิสลามนั้นจะยอมรับได้หรือไม่ ที่ชัดเจน

1 อัช ชีรอซีย์ 9 : 48

--------------------------------------------------------------------

الظاهر) ) อนุญาตให้ยอมรับคำพูดของเขาในตอนที่จำเป็น เพราะไม่มีหมอมุสลิมที่ไว้วางใจ

ได้และเชี่ยวชาญ1

การใช้ทองและไหมในการรักษาโรค

การใช้ทองและไหมในการรักษาโรคก็เหมือนกับการรักษาโรคด้วยสิ่งที่หะรอม ถ้าหาก

ว่าทั้งสองนั้นมีประโยชน์และมีความจำเป็นในการรักษาโรคและมีหลักฐานจากหะดีษที่

ชี้ให้เห็นว่าอนุญาต

1. หะดีษที่เกี่ยวกับการใช้ทองในการรักษาโรค

عن عرفجة بن اسعد : انه اصيب انفه يوم الكلاب في الجاهلية، فاتخذ انفامن ورق –

اي فضة – فأنتن عليه، فأمره النبى (ص) ان يتخذانفامن ذهب . رواه النسائي

ความว่า :

รายงานจากอัรฟะญะฮ์บินอัสอัดว่าจมูกของท่านได้เกิดความเสียหายในวัน

สงคราม

يوم الكلاب) ) ในสมัยญาฮิลิยะฮ์ดังนั้นท่านได้ทำจมูกจากเงินหลังจากนั้นเกิดมีกลิ่นขึ้น

ท่านนบีได้สั่งให้ท่านทำจมูกจากทอง2

บันทึกโดยนะซาอีย์

หะดีษนี้ชี้ให้เห็นว่า อนุญาตให้ใช้ทองเพื่อรักษาโรค หรือเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหาย

บนใบหน้า และเราสามารถกิยาสกับเรื่องนี้การอนุญาตผูกฟันกับทองสำหรับผู้ชาย ถ้าหากมี

ความจำเป็นในการรักษาโรคและไม่มีสิ่งที่จะมาแทนทองได้ เพราะว่าทองเป็นสิ่งที่ต้องห้าม

สำหรับผู้ชายแต่อนุญาต เพราะความจำเป็นในการรักษาโรค

2. หะดีษที่เกี่ยวกับการใช้ไหมในการรักษาโรค

1 อับดุลการีม ไซดาน, อัลมุฟัศศอล 1997 เบรูด มุอัสสะฮ์ อัรริสาละฮ์ 3 : 111

2 อัส สุยูตีย์ สุนัน นะซาอีย์ ไคโร ดารุรรออฺยาน ลิตตุรอส 8 : 142

การใช้ไหมเป็นที่ต้องห้ามสำหรับผู้ชาย แต่อนุญาตถ้าหากเพื่อรักษาโรคเพราะมี

หลักฐานจากหะดีษคือ

عن انس – رضي الله عنه – ان رسول الله (ص) ارخص لعبدالرحمن بن عوف ،

والزبيرين العوام ، في قميص حريرعن حكة كانت ﺑﻬما ، رواه النسائي

ความว่า :

รายงานจากท่านอะนัสว่าท่านรสูลได้ผ่อนปรนให้แก่อับดุลรอฮมานบินเอาฟ

และซูไบรบินอัลอะวามเกี่ยวกับเสื้อจากผ้าไหมเพราะโรคที่มีกับท่านทั้งสอง1

บันทึกโดยนะสาอีย์

หะดีษนี้เป็นหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่า อนุญาตให้ผู้ชายใส่ผ้าไหมเพื่อรักษาโรค โดย

อนุญาตให้ผู้ที่เป็นโรคผิวหนังใส่มัน ถ้าหากผ้าไหมนี้สามารถให้หายโรคนั้นได้

เราสามารถกิยาสกับเรื่องนี้สำหรับผู้ที่แพ้ใช้ผ้าฝ้ายและอื่นๆ ที่ทำให้เกิดโรคผิวหนัง

ดังนั้น ถ้าหากว่าการใส่ผ้าไหมสามารถป้องกันจากโรคนั้นได้ตามความเห็นของหมอ เช่น

โรคผิวหนังนี้ก็อนุญาตสำหรับผู้ชายที่มีโรคผิวหนังใส่ผ้าไหม

การใช้สิ่งที่ต้องห้ามเพื่อรักษาโรคให้หายเร็ว

ในหนังสือ ( الفتاوى الهندية ) มีเขียนว่า อนุญาตสำหรับผู้ป่วยดื่มเลือดและน้ำปัสาวะ

และรับประทานซากสัตว์เพื่อรักษาโรค ถ้าหากว่าหมอมุสลิมเป็นคนบอกว่าโรคของเขาจะหาย

ด้วยสิ่งเหล่านั้น และไม่มีสิ่งที่หะลาลสามารถแทนที่สิ่งเหล่านั้นได้ แต่ถ้าหากหมอบอบกว่า

โรคของเขาจะหายเร็วด้วยสิ่งเหล่านั้นในเรื่องนี้มีสองความเห็น2

ดังนั้น อนุญาตให้ใช้สิ่งที่หะรอมเพื่อให้โรคหายเร็วตามความเห็นหนึ่งของอุลามาอ

ในมัซฮับ

ฮะนาฟีย์

1 อัสสุยูตีย์ 8 : 178

2 อัล ฟะตาวา อัล หินดิยะห์ 5 : 127

-----------------------------------------------------------------------------

5.3 การรักษาโรคในปัจจุบัน

ยาที่มีสิ่งต้องห้ามเป็นส่วนผสม

ยาในสมัยใหม่นี้บางครั้งมีส่วนผสมของสิ่งที่ต้องห้าม เช่น แอลกอฮอล ยาพิษ นะญิส

หรืออื่นๆ จากสิ่งที่หะรอมในอิสลาม ถึงแม้ว่าจะมาจากอาหารหรือเครื่องดื่ม ดังนั้นในทัศนะ

ของอิสลามยาประเภทนี้อนุญาตหรือไม่อนุญาตให้รับประทานหรือรักษาโรค ถ้าหากว่ามี

ความจำเป็นในการรักษาโรคด้วยสิ่งนั้น ? คำตอบดังต่อไปนี้

1. ถ้าหากไม่มีสิ่งอื่นที่จะแทนที่ได้

ถ้าหากไม่มีสิ่งอื่นที่จะแทนที่ยาที่มีส่วนผสมสิ่งที่ต้องห้ามนั้น ก็อนุญาตให้ใช้ยานี้

เพราะว่าในเมื่อเราอนุญาตให้ใช้สิ่งที่ต้องห้ามที่ไม่มีการผสมกับสิ่งที่หะลาลอย่างอื่นในตอนที่

จำเป็นในการรักษาโรคถ้าหากไม่มีสิ่งอื่นมาแทนที่ได้ ดังนั้น สิ่งที่ต้องห้ามที่ได้มีการผสมกับ

สิ่งหะลาลนั้น อนุญาตให้ใช้ยิ่งกว่านั้น

2. ถ้าหากมีสิ่งอื่นที่จะแทนที่ได้หรือความต้องการนั้นไม่ถึงขั้นจำเป็น

ถ้าหากมีสิ่งอื่นมาแทนที่ยาที่มีสิ่งหะรอมเป็นส่วนผสม แต่หายากเพราะมีน้อยมาก

(ไม่ค่อยมี) หรือราคาแพงหรือผลของมันยังไม่เหมือนยาที่ได้ผสมกับสิ่งหะรอม หรือความ

ต้องการต่อยาที่ได้ผสมกับสิ่งที่หะรอมนั้นไม่ถึงขั้นจำเป็น ดังนั้นยาประเภทนี้อนุญาตให้ใช้

หรือไม่ ?

คำตอบในเรื่องนี้ก็คือจะต้องพิจารณาดูก่อน ถ้าหากว่าสิ่งที่หะรอมนั้นได้ละลายและ

หายไปโดยไม่เหลือแม้แต่รสชาติและกลิ่น ดังนั้นยาประเภทนี้อนุญาตให้ใช้ในตอนที่จะต้อง

ใช้ยานั้น เพราะสิ่งที่หะรอมไม่มีอีกแล้วเนื่องจากได้ละลายและหายไปในยาที่หะลาลที่ได้ยึดหุ

กมนี้คือ จากความเห็นของบรรดานักกฎหมายอิสลาม1

แต่ถ้าหากว่าสิ่งที่หะรอมไม่ได้ละลายหรือไม่ได้หายไปในยาที่หะลาลอาจจะเป็น

เพราะว่าสิ่งที่หะรอมนั้นมีปริมาณมากหรือความรุนแรงของมันมากกว่าความรุนแรงของยาที่

หะลาล สืบเนื่องจากนั้นก็ยังคงเหลือรสชาติหรือกลืนสิ่งที่หะรอมอยู่ ดังนั้นในกรณีเช่นนี้ก็จะ

เป็นยาที่หะรอมที่หุกมของมันก็เหมือนกับเรื่องที่เราได้กล่าวมาแล้วที่จะต้องมีเงื่อนไขในการ

ใช้ยาที่มาจากสิ่งที่ต้องห้าม ถ้าหากยานั้นมีความจำเป็นในการรักษาโรคและไม่มียาที่หะลาล

จะแทนที่ได้ก็อนุญาตให้ใช้ถ้าไม่เช่นนั้นก็ไม่อนุญาต

การรักษาโรคด้วยวิธีใส่เลือดของคนอื่น

1 อับดุลการีม ไซดาน 3 : 130

---------------------------------------------------------------------

บางครั้งผู้ป่วยมีความต้องการต่อเลือดจากคนอื่นที่จะต้องใส่ในร่างกายของเขาโดย

ผ่านเส้นเลือดและนับได้ว่าเลือดที่จะเอามาจากคนอื่นนั้นมีความจำเป็นในการรักษาโรคหรือ

เขามีความต้องการต่อเลือดนั้นหลังจากได้มีการผ่าตัด ดังนั้นเรื่องนี้เป็นที่อนุญาตหรือไม่ ?

คำตอบก็คือเรื่องนี้เป็นที่อนุญาต เพราะได้ระบุในหนังสือ ( الفتاوى الهندية ) ของอุลา

มาอในมัซฮับฮะนาฟีย์ว่า อนุญาตให้บ่าวดื่มเลือด น้ำปัสสาวะและรับประทานซากสัตว์เพื่อ

รักษาโรคถ้าหากหมอมุสลิมได้บอกว่าเขาจะหายด้วยยานั้นและไม่มีสิ่งที่หะลาลจะมาแทนที่

แต่ถ้าหากหมอบอกว่าท่านจะหายเร็วด้วยยานี้ ในเรื่องนี้มีสองความเห็น1 ในเมื่ออนุญาตให้

ดื่มเลือดเพราะความจำเป็นในการรักษาโรคก็ยิ่งอนุญาตให้รับมันโดยวิธีใส่ผ่านเส้นเลือดของ

ผู้ป่วย ( (اولى بالجواز

การใช้สิ่งเสพติดในการผ่าตัด

ส่วนมากจะมีการใช้สิ่งเสพติดในตอนทำการผ่าตัดและส่วนมากแล้วไม่สามารถจะทำ

การผ่าตัดได้โดยไม่ให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัว (เมา) สลบก่อนและจะให้สลบนั้นส่วนมากโดยผ่านวิธี

ฉีด / ทาสิ่งเสพติดที่ร่างกายของผู้ป่วยและทำให้เขาไม่รู้สึกตัว ดังนั้น เรื่องนี้เป็นที่อนุญาต

หรือไม่

คำตอบก็คืออนุญาต เพราะเป็นส่วนหนึ่งของความจำเป็นในการรักษาโรคและการ

ผ่าตัดและยิ่งกว่านั้น การใช้สิ่งเสพติดนั้นจะเข้าในเรื่องสิ่งที่ต้องห้ามที่ได้อนุญาตเพราะความ

จำเป็นในการรักษาโรค ถึงแม้ว่าจะทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัวและหมดสติเพราะการหมดสติตรงนี้

เนื่องจากมีความจำเป็นในการรักษาโรคไม่เหมือนกับการหมดสติด้วยการดื่มสิ่งมึนเมา

การใช้อวัยวะของผู้ตายในการรักษาผู้ที่มีชีวิต

บางครั้งมีความจำเป็นที่จะต้องใช้อวัยวะของผู้ที่เสียชีวิตในการรักษาผู้ป่วย เรื่องนี้เป็น

ที่อนุญาตหรือไม่ ?

คำตอบก็คือจะต้องดูรายละเอียดต่อไปนี้

อิสลามเคารพผู้ตาย

อิสลามให้ความเคารพต่อผู้ตายและรักษาเกียรติของผู้ตาย

1 อัล ฟะตาวา อัล หินดิยะฮ์ 5 : 355

-------------------------------------------------------------------

عن عائشة – رضى الله عنها – ان رسول الله (ص) قال: كسرعظم الميت ككسره حيا

رواه ابوداود

ความว่า:

รายงานจากอาอิชะฮ์แท้จริงท่านรสูลได้กล่าวว่าการทำให้กระดูกของผู้ตายหักก็

เหมือนกับการทำให้กระดูกผู้ที่มีชีวิตหักบันทึก

โดยอะบูดาวูด

ความเหมือนกันในหะดีษนี้หมายความว่า เหมือนกันในเรื่องบาป เพราะว่าเกียรติ

ของผู้ตายก็เหมือนเกียรติของผู้มีชีวิต

ในการอธิบายของหะดีษนี้ท่านอัลตอยบีย์กล่าวว่า ในหะดีษนี้ชี้ให้เห็นว่า เราไม่

สามารถดูถูกผู้ตายเหมือนกับที่เราไม่สามารถดูถูกผู้มีชีวิต

عن ابن مسعود قال : أذى المؤمن في موته كأذاه في حياته

รายงานจากอิบนุมัสอูดกล่าวว่า การทำร้ายคนมุอมินในตอนที่เขาเสียชีวิตเหมือนกับ

การทำร้ายเขาในตอนที่เขามีชีวิต1

แต่การใช้อวัยวะของผู้ตายในการรักษาผู้มีชีวิตเพื่อให้เขาได้มีชีวิตต่อนั้นเป็นการดูถูก

ผู้ตายหรือไม่

การใช้อวัยวะของผู้ตายเป็นการดูถูกหรือไม่?

ถึงแม้ว่าอิสลามให้เกียรติและเคารพผู้ตาย แต่การใช้อวัยวะของเขาเพื่อรักษาผู้ที่มี

ชีวิตนั้นไม่ได้หมายความว่าเป็นการดูถูกเขาและไม่ได้ขัดแย้งกับความจำเป็นที่จะต้องให้

เกียรติและเคารพเขา ที่เป็นหลักฐานในเรื่องนี้คือ การอนุญาตให้ผ่าท้องของสตรีที่เสียชีวิตที่

กำลังตั้งครรภ์เพื่อจะเอาทารกที่ยังมีชีวิตออกจากท้องของสตรีคนนั้น เพราะว่าในเรื่องนี้เป็น

การทำความเสียหายต่อส่วนร่างกายของผู้ตายเพื่อจะให้ทารกที่ยังมีชีวิตนั้นได้มีชีวิตต่อก็

เช่นเดียวกันอนุญาตให้ทำความเสียหายต่อส่วนหนึ่งของร่างกายผู้ตาย เช่น การเอาปอดของ

1 อัสสิญิสตานีย์ อัลอัซดีย์ 9 : 24

---------------------------------------

ผู้ตายมาแทนที่ปอดของผู้มีชีวิตเพื่อให้พ้นจากความเสียหาย ถึงแม้ว่าผู้ตายนั้นเป็นคนอื่นที่

ไม่ใช้สายเลือดของผู้มีชีวิต เพราะการกระทำเช่นนี้นับได้ว่าเป็นการให้ความช่วยเหลือต่อผู้ที่

ต้องการความช่วยเหลือและจะเข้าในเรื่อง " "وتعاونواعلى البروالتقوى

อนุญาตให้ผู้ที่มีความจำเป็นรับประทานเนื้อคนตาย

ท่านอะบูอิสฮาก ชีรอซีย์ในมัซฮับ ชาฟิอีย์ได้เขียนในหนังสือ " المهذب" ของท่านว่า

และถ้าหากเขามีความจำเป็นและมีมนุษย์ที่เสียชีวิตก็อนุญาตให้เขารับประทานเนื้อผู้เสียชีวิต

นั้น เพราะเกียรติของผู้มีชีวิตสำคัญกว่าเกียรติของผู้เสียชีวิต1

ความเห็นนี้ได้ให้น้ำหนักแก่เกียรติของผู้มีชีวิตโดยให้เขาได้มีชีวิตต่อไปมากกว่าเกียรติ

ของผู้เสียชีวิต ด้วยการอนุญาตให้รับประทานเนื้อผู้เสียชีวิตและวิธีการยึดเป็นหลักฐานของ

ความเห็นนี้คือ ในเมื่ออนุญาตให้รับประทานเนื้อผู้ที่เสียชีวิตก็อนุญาตให้เอาอวัยวะส่วนหนึ่ง

ของผู้ที่เสียชีวิตมาใช้แก่มนุษย์ที่ป่วยเพื่อให้เขาได้พ้นจากความเสียหายหรือเป็นการแทนที่

อวัยวะของเขาที่เสียไป เช่น ดวงตาและอื่นๆ

สรุปก็คือ อนุญาตให้ใช้อวัยวะของผู้ที่เสียชีวิตแก่มนุษย์ที่ยังมีชีวิตเพื่อให้เขาได้พ้น

จากความเสียหาย หรือเพื่อแทนที่อวัยวะของเขาที่หายไป

การใช้ประโยชน์ของผู้ป่วยจากอวัยวะของผู้ที่มีชีวิต

บางครั้งผู้ป่วยมีความต้องการต่ออวัยวะของคนอื่นที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้น อนุญาตให้

เอาอวัยวะที่ผู้ป่วยมีความต้องการจากมนุษย์ที่ยังมีชีวิตด้วยความยินยอมและพอใจของ

เจ้าของให้ใช้ในการรักษาผู้ป่วยหรือไม่ ?

คำตอบในเรื่องนี้มีความแตกต่างในสองกรณี

กรณีแรกถ้าหากว่าการตัดอวัยวะที่ต้องการนั้นเป็นการนำไปสู่การเสียชีวิตของเจ้าของ

อวัยวะนั้น เช่น การถอดหัวใจหรือปอด ดังนั้นเรื่องนี้ไม่อนุญาตเด็ดขาด ถึงแม้ว่าเจ้าของ

จะพอใจและยินยอมก็ตาม เพราะเรื่องนี้จะเป็นการฆ่าตัวตายและการฆ่าตัวตายนั้นไม่อนุญาต

ถึงแม้ว่ามีจุดประสงค์เพื่อให้คนอื่นได้พ้นจากความตาย

กรณีที่สองการตัดอวัยวะของคนที่มีชีวิตเพื่อไปแทนอวัยวะผู้ป่วยที่ได้เสียไป ถ้าหาก

ไม่มีการแทนด้วยอวัยวะที่ดีก็จะนำไปสู่ความเสียหายและเจ้าของอวัยวะที่ถูกตัดนั้นจะไม่ถึงแก่

เสียชีวิต เช่น ผู้ที่เสียดวงตาทั้งสอง ถ้าหากไม่ได้ทดแทนด้วยดวงตาที่ดีก็ไม่มีความหวังว่าจะ

1 อัชชีรอซีย์ อัล มุหัซซับ 1959 พิมพ์ครั้งที่ 2 เบรูด ดารุลมะอฺริฟะฮฺ 9 : 385

ได้มองเห็นเหมือนเดิม ดังนั้น อนุญาตให้ตัดอวัยวะที่ดีจากผู้ที่มีชีวิตด้วยความยินยอมของ

เขาเพื่อรักษาผู้ป่วยหรือไม่ ?

คำตอบก็คืออนุญาตให้ตัดอวัยวะของผู้ที่มีชีวิตด้วยความพอใจและยินยอมจากเขา

เพื่อใช้อวัยวะนี้สำหรับผู้ป่วยเพื่อเป็นการแทนอวัยวะของเขาที่ได้เสียไป เพราะว่าอวัยวะของ

มนุษย์เปรียบ เสมือนทรัพย์สินของเขา ในเมื่ออนุญาตให้เขามอบทรัพย์สินของเขาแก่คนอื่นก็

อนุญาตเช่นเดียวกันในเรื่องของอวัยวะ__