#เมื่อความตายมาเคาะประตู
มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครหลีกหนีได้ — ไม่ว่าจะมั่งมี ยากจน หรือทรงอำนาจเพียงใด สิ่งนั้นคือ “ความตาย” (الموت)
อัลลอฮ์ตรัสไว้ชัดว่า
“ทุกชีวิตย่อมลิ้มรสแห่งความตาย”
(อาลิอิมรอน 3:185)
คำว่า “ลิ้มรส” ช่างลึกซึ้ง เพราะมันไม่ได้หมายถึงการดับสูญ แต่คือ การได้ลิ้มรสแห่งการเปลี่ยนผ่าน — จากโลกดุนยาอันสั้นสู่โลกอาคิเราะฮ์ที่ยาวนานไร้ที่สุด
#ความอยากที่ไม่มีวันพอ
หัวใจของมนุษย์ถูกสร้างมาให้มีความอยาก
อยากได้ อยากมี อยากเป็น... และไม่มีวันรู้จักคำว่า “พอ”
#ท่านนบีมุฮัมมัด ﷺ กล่าวว่า
> “หากบุตรอาดัมมีหุบเขาทองคำหนึ่ง เขาย่อมอยากได้อีกหุบเขาหนึ่ง และไม่มีสิ่งใดเติมเต็มท้องของเขาได้ นอกจากดิน (แห่งหลุมศพ)”
(อัลบุคอรีย์และมุสลิม)
ความอยากจึงเป็นเหมือนหลุมลึก — ยิ่งเติมก็ยิ่งว่าง ยิ่งได้มากก็ยิ่งหิวมาก เราพยายามไขว่คว้าสิ่งที่ไม่มีวันถือครองได้ตลอดไป แล้วลืมสิ่งที่แน่นอนที่สุดคือ “วันสุดท้ายของเรา”
#ห่วงดุนยา จนลืมปลายทาง
หลายคนใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อสิ่งที่วันหนึ่งต้องทิ้งไว้เบื้องหลัง ทรัพย์สิน บ้าน รถ หรือชื่อเสียง — ไม่มีสิ่งใดตามเราไปในหลุมศพได้ สิ่งเดียวที่จะอยู่กับเรา คือ การงานที่เราทำเพื่ออัลลอฮ์
> ท่านนบี ﷺ ตรัสว่า
“เมื่อมนุษย์ตาย การงานของเขาทั้งหมดจะสิ้นสุด ยกเว้นสามประการ
-การบริจาคที่ยังคงให้ประโยชน์
-ความรู้ที่ยังคงถูกนำไปใช้ และบุตรที่ดีที่วอนขอให้เขา”
(มุสลิม)
แต่เรากลับห่วงสิ่งที่ไม่จีรัง มากกว่าห่วงสิ่งที่อยู่กับเราตลอดนิรันดร์
#เมื่อหลับตาครั้งสุดท้าย
เมื่อความตายมาเยือน — ไม่มีเวลาให้แก้ตัว
เสียงหัวเราะจะเงียบลง สายตาจะพร่ามัว และทุกสิ่งที่เราหวงแหนจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
วิญญาณจะเข้าสู่โลกที่เรียกว่า อาลัม อัล-บัรซัค (عالم البرزخ)
นั่นคือช่วงระหว่างโลกนี้กับโลกหน้า
#ผู้ศรัทธาจะได้พักผ่อนในความสงบ
ผู้ปฏิเสธจะเผชิญความมืดและการรอคอยอันยาวนาน
> “และเบื้องหลังพวกเขามีโลกบัรซัค จนถึงวันที่พวกเขาถูกให้ฟื้นคืนชีพ”
(อัลมุอ์มินูน 23:100)
#ความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัว หากเราเตรียมตัว
การระลึกถึงความตายมิได้ทำให้ชีวิตเศร้าหมอง แต่ทำให้หัวใจอ่อนโยน และรู้คุณค่าของเวลา
> ท่านนบี ﷺ กล่าวว่า
“จงระลึกถึงสิ่งที่ทำลายความเพลิดเพลิน คือความตาย ให้บ่อย”
(ติรมิซีย์)
เพราะคนที่ระลึกถึงความตายบ่อย จะไม่หลงในดุนยา จะใช้ชีวิตด้วยสติ และทำดีในทุกโอกาสที่ยังมีลมหายใจ
#เมื่อหัวใจตื่นก่อนร่างกายดับ
ความตาย คือจุดเริ่มต้นของชีวิตที่แท้จริง
ไม่ใช่จุดจบของการมีอยู่ แต่คือการกลับบ้าน —
กลับไปสู่ผู้สร้างที่เมตตาที่สุด
> “แท้จริง เราเป็นของอัลลอฮ์ และเราจะกลับไปสู่อัลลอฮ์”
(อัลบะเกาะเราะฮ์ 2:156)
จงอย่ารอให้ความตายเตือนเรา แต่จงให้ “การระลึกถึงมัน” เป็นแสงสว่างที่เตือนใจเราทุกวัน
เพราะเมื่อหัวใจรู้ว่า “ไม่มีสิ่งใดคงอยู่”
เราจะเริ่ม ใช้ชีวิตอย่างมีค่า และ เตรียมตัวกลับบ้านอย่างสงบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น
โปรดใช้วิจารณญานในการแสดงความคิดเห็น