ความตาย ความฝัน ความหวัง ที่มนุษย์ต้องไคร่ครวญ

 #ความตาย  #เวลา #ความหวัง #ดุนยา  ความตาย ความฝัน ความหวัง ที่มนุษย์ต้องไคร่ครวญ

       *ภาพที่เห็น แสดงถึงความฝันของมุสลิมคนหนึ่ง ที่ได้ฝันไปว่า ถูกสิงโตไล่ล่า เขาจึงวิ่งขึ้นไปบนต้นไม้และนั่งลงบนกิ่งไม้ เมื่อมองลงไปข้างล่างเขาเห็นสิงโตยังคงจ้องมองรอเขาอยู่ 

         เมื่อมองไปด้านข้างกิ่งไม้ที่เขานั่งอยู่ พบว่ามีหนูสองตัวกัดกินกิ่งไม้ที่เขานั่ง หนูตัวหนึ่งมีสีขาว อีกตัวหนึ่งมีสีดำ ดังนั้น กิ่งไม้ที่เขานั่งคงจะหักลงในไม่ช้า ชายผู้นั้นจึงมองลงไปข้างล่างด้วยความกลัว และเห็นงูดำตัวใหญ่กำลังอ้าปากรออยู่ข้างล่างในจุดที่ข้างใต้ที่เขานั่งอยู่ 

           ชายคนนั้นจึงมองขึ้นไปข้างบนเพื่อดูว่าจะมีอะไรพอที่จะยึดจับไม่ให้เขาตกลง ข้างล่าง เขาจึงเห็นรังผึ้งเกาะที่กิ่งไม้อีกกิ่งหนึ่ง พร้อมกับมีน้ำผึ้งค่อย ๆ หยดลงมาจากรังผึ้งนั้น ชายคนนั้นจึงอยากจะลองชิมน้ำผึ้งที่หยดลงมาจึงแลบลิ้นออกมาเพื่อชิมน้ำผึ้ง สักหยดหนึ่ง เมื่อได้ชิมหยดแรกเขาจึงติดใจในความหวานของน้ำผึ้งเขาจึงชิมหยดต่อ ๆ มาจนลืมไปว่า กิ่งไม้ที่เขานั่งอยู่นั้นกำลังถูกหนูทั้งสองกัดกิน สิงโตและงูกำลังรออยู่ข้างล่าง สักครู่หนึ่งเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้น 

    

   ต่อมา เขาจึงไปหาอิหม่ามเพื่อช่วยตีความความหมายของความฝันของเขาในคืนนั้น และอิหม่ามจึงตีความความฝันให้เขาฟังว่า

   สิงโต หมายถึง ความตายที่มันจะขับไล่เราตลอดเวลาไม่ว่าเราจะไปที่แห่งหนใดก็ตาม

   หนูทั้งสองตัว หมาย ถึง เวลากลางวัน (หนูขาว) และกลางคืน (หนูดำ) การกัดกินกิ่งไม้ของหนูเปรียบได้กับเวลาที่ผ่านเลยไปในชีวิตของเราตลอดเวลา วันแล้ววันเล่าจนใกล้สู่จุดจบของชีวิต

       งูใหญ่สีดำที่อ้าปากรอ หมายถึง หลุมฝังศพของเรา มันรอเราอยู่ที่นั่นเพื่อรองรับตอนเราตกลงมา (เสียชีวิต) 

      รังผึ้ง หมายถึง (ดุนยา)ชีวิตบนโลกนี้ และ น้ำผึ้ง คือ ความหรูหราฟุ่มเฟือย และทรัพย์ศฤงคารทั้งหลายบนโลกนี้ที่มีแต่ความหอมหวานจนทำให้เราลุ่มหลงในรสชาดของมัน  

        ดัง นั้น ในขณะที่เรามัวแต่ลุ่มหลงแต่ความสุขสบายในโลกนี้จนทำให้เราลืมถึงเวลาที่ เดินไป ลืมความตายที่มาถึง และลืมหลุมฝังศพที่รอเราอยู่ ดังคำเตือนจากอัลลอฮ (ซ.บ.) ที่ว่า “และ ชีวิตความเป็นอยู่แห่งโลกนี้นั้นไม่ใช่อะไรอื่น นอกจากการเล่นและการเพลิดเพลินเท่านั้น และแน่นอนสำหรับบ้านแห่งอาคีเราะฮ์ นั้นดียิ่งกว่าสำหรับบรรดาผู้ที่ยำเกรง พวกเจ้าไม่ใช้ปัญญาดอกหรือ?”(อัล-กุรอ่าน 6:32) 

*ส่วนหนึ่งจากบทความจาก หนังสือ ความรุนแรง สันติภาพ ในอิสลาม  โดย..สุชาติ เศรษฐมาลินี