บัดชาข่านตอนลูกราชสีห์กับฝูงแกะ เรื่องน่าคิดเก็บมาฝาก

บัดชาข่านตอนลูกราชสีห์กับฝูงแกะ เรื่องน่าคิดเก็บมาฝาก

ได้อ่านเรื่องราวหนึ่งเกี่ยวกับพี่น้องชาวปาทาน ของท่านอาจารย์ ดร.สุชาติ เศรษฐมาลินีเรื่อง

#บัดชาข่านตอนลูกราชสีห์กับฝูงแกะ คิดว่าเรื่องราวสะท้อนถึงผู้คน ในสังคมของเราได้ดีนักผมตัดตอนมาเฉพาะนิทานที่

บัดชา ข่าน เล่า คงได้ขอคิดดีๆ ไม่มากก็น้อย หากจะนำมาคิด

*

"...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...มีสิงโตท้องแก่ตัวหนึ่งกำลังจ้องงับเจ้าแกะที่กำลังเดินมากันเป็นฝูง ในขณะที่มันกำลังพุ่งเข้าโจมตีฝูงแกะอยู่นั้น มันก็ได้ตกลูกในท้องออกมา แล้วมันก็ตายไปอันเนื่องจากการออกลูกครั้งนั้น จึงทิ้งเจ้าลูกสิงโตตัวน้อยอยู่กับหมู่ฝูงแกะนั้น ลูกสิงโตเรียนรู้ที่จะเล็มหญ้าและร้องเหมือนกับพวกแกะ

วันหนึ่ง มีสิงโตอีกตัวหนึ่งออกมาจากป่า และได้พบแกะฝูงนั้น มันจึงจ้องที่จะโจมตีฝูงแกะเพื่อเป็นอาหาร แต่มันก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นมีลูกสิงโตตัวน้อยวิ่งหนีมันไปด้วยความกลัวพร้อมกับฝูงแกะตัวอื่นๆ เจ้าสิงโตตัวนั้นจึงโกรธจัดและเข้าไปจับเจ้าลูกสิงโตออกมาจากฝูงแกะแล้วลากมันไปข้างๆ ลำธาร

เจ้าสิงโตจึงบอกให้ลูกสิงโตก้มมองดูเงาตัวเองในน้ำแล้วเอ็ดด้วยความฉุนเฉียวไปว่า “เอ็งไม่ใช่แกะ! (บ่าห้าปัก) เอ็งเป็นราชสีห์รู้ไหม? แล้วเอ็งมากลัวข้าทำหยัง? จงหยุดร้องคำรามเหมือนแกะได้อะเปล่า? (ข้ารำคาญชิหาย!)”

ท่านบัดชา ข่าน หยุดชั่วขณะ ในขณะที่หมู่ชนชาวปาทานกำลังฟังอย่างตั้งใจ และกระหายที่จะฟังเรื่องราวต่อไป ท่านจึงพูดอย่างมั่นใจและเปล่งด้วยเสียงอันดังขึ้นว่า

“โอ้ ชาวปาทานที่รักทั้งหลาย! ดังนั้น เหมือนกับเรื่องที่ฉันเล่าให้พวกเธอทั้งหลายได้ฟัง...พวกเธอคือ ราชสีห์ เพียงแต่พวกเธอถูกเลี้ยงเยี่ยงดั่งทาส...จงหยุดเสียงคำรามเหมือนพวกแกะ…จงคำรามดั่งราชสีห์!”

(*ผศ.ดร.สุชาติ เศรษฐมาลินี)

#ความเป็นมุสลิม ความเป็นผู้นำ ความเป็นผู้รู้ในสังคมของเรา เราถูกเลี้ยงให้เป็นอะไร ราชสีห์ หรือแกะ

ภาพจากอินเตอร์เน็ต